Kështu zoti e ka shkruar.
Ti pa mua e unë pa ty.
Njëri-tjetrin me dëshiru meu kujtu me lot në sy.
Zemrat tona flasin vetë s'po e lë pa ti me ra bashkë.
S'ka gjyn më të madh këtë jetë se me harru njka dash.
Çaj moj zemër qaj se unë do ta pa faj.
Sa të rrahin zemrat ti je zjarri i saj.
Pse jeta si jeta ka rrugët e veta.
Shpesh aty kur nisesh nuk të çon e shkreta.

Po të hyp syri mbush me lot edhe buza me të put lehtë.
Po të lyp zemra si të don fortë se me ty s'dahet për jetë.
Në çdo kohë e ti pranver ku do të jesh të ndjek dashnia.
Sa herë të puthesh me të tjerët këta disir janë buzët e mia.
Çaj moj zemër qaj se unë do pa faj.
Sa të rrahin zemra ti je zjarri i saj.
Se jeta si jeta ka rrugët e veta.
Shpesh aty ku nesh nuk të çon e shkreta.

Çaj moj zemër çaj se unë pa faj sa të rrahin zemra ti je fjal saj se jeta si jeta ka rrugët e veta shpesh aty ku nesh nuk të çon e shkreta