Nuk erdha me zhurmë,
erdha me tinguj që ndihen,
me melodi që shërojnë,
me shpirt që flet pa fjalë.
Në zemra dua me mbet jonë fama që vdes me ditë në çdo not një frymë e re golden muzika që jeton me ty në zemra dua me humb ndjej si kujtim që s'quet kurrë s'jam për pak jam përgjithmonë me dashni që lind prej shpirtit të ka me të ngadalë pa u ngut me besim qështë Çdo tingull ka rrugën e vet.
Kam ndërtuar me duar,
me shpirt,
jo me fjalë.
Se muzika s'ka nevojë me bërtit.
Veç mundje real kam dashur me dhënë dritë.
Jo me marrë vëmendje,
me prek njeriun,
jo publikun.
Me bë heshtjen,
me u ndjes si melodi.
Dhe nëse një ditë s'jam më këtu,
tingujt e mi kanë me ec për mua.
Se çdo këngë është frymë që jeton.
Zemra që ndjejnë aty jam unë.
Në zemra dua me mbet kjo fama që vdes me ditë.
Në çdo një frymë e re.
Golden Xhi muzika që jeton me ty.
Në zemra dua me u ndjek si kujtim që s'quhet kurrë.
S'jam për pak,
jam përgjithmonë me dashni që lind prej shpirtit tënd.

Kam pa botën që ndërron çdo ditë,
po ndjenja e vërtetë s'ka mot zënë çdo biti dua me lënë shen jo për me u kujtu po për me u ndjek.
Muzika s'është garë,
është lutje për ata që ndjejnë jo veç dëgjojnë Golden G.
Nuk vjen me pretendim,
vjen me shpirt për çdo shpirt që do.
Ndoshta s'do më shoh të gjithë,
por kush ndjen ka me më ndjer se ajo që lind prej shpirtit nuk vdes veç meet në ty.
Në zemra dua me mbet fama që vdes me ditë.
Në çdo notë e një frymë e re golden muzika që jeton me ty në zemrate.
ndjes si kujtim që s'uhet kurrë s'jam për pak jam përgjithmonë me dashni që lind prej shpirtit tonë në më saro në mos harro
mos harro
Muzika s'është dhe stringull,
është shpirt që flet.
Golden golden zemrën.