Hapa në rrësirë,
dritat flasin në heshtim.
Zemra po godhet një pul që s'ka pushim.
Ti ngujt në ajër vallëzoj në shpirtin tim.
Sytë e tu janë fjalë,
nuk ka më dyshim.
Ti po afrohesh si era mbi det.
Fjalët nuk duhen vesh ritmi na mban vetë.
De zemrën zjarr,
flak që s'tshuhet kurrë ritmi ynë po ngritet valqë s'ndalet kurrë.
Ndis zemrën le të digjet nata.
Hidhet trupi,
njekin mbi tim flokëta tingulli po atëherë nuk ka kthim prapa.
Ndis zemrën,
ndiz zemrën,
ndiz zemrën.
Le të diga,
hydhet trupin,
njekin mbi flakta tingulli po nuk ka kthim.
nd zemrën dis zemrën fjalë s'ka nevojë,
trupi po flet qartë,
ritmi i brendshëm po na lidh në art.
Lëvizim bashkë si yje që ndrisojnë në universin tonë.
Vetëm ne jetojmë.
Ti po mos fiton si hëna mbi qiell.
Vallëzimi yt,
një poez i pafjellë.
Di zemrën le të di gjet nata.
Hi dhe trupin njeki mbi flakta tinguli.
Po nuk ka kthim prapa.
Ndis zemrën dis zemrën dis zemrën.
Le të dijeta,
hidhet trupin,
njeki mbi djem flakta ti nguli.
Po nuk ka kthim prapa.
Ndis zemrën,
dis zemrën.