për kam dashur
me të fol rrugës un pa fjalën çdo herë që afrohesh unë Ti jam i trazuar,
ndoshta më ke po
të Po s'jam,
s'jam.
Është zemra që djeg ngadalë kur s'di me u shpreh.
Nuk po kërkoj
fal as fal.
Je ta ndryshoj ritmin bna pyet
lojërat e vogla dyshimet e kota,
dalë ngadë dale hënë atë që
ndërtojnë se dashnia nuk kërkon fitore.
Askush do rrëzohet i pari.

Ajo do frymë të pastër,
jo energji që tret ditë pas
dite.
Ë më dëgjo ti jo me fitu po me kuptu çar mbet
pa u thë.
Më dëgjo ty para se me u vë se tashni vdes ku s'ka kujt me i raë gjo ty zemra
flet ngadalë jo me zë po me plak që s' shoh po ai s'po kërkoj me u kthy si dje veç me kuptu pse sot nuk jam ai i parjeshmit
kam dashur me të mbajt jo me të kontrollu po ndoshta heshtjen time pes largim unë e të kajta dashnia që jepja po ndoshta ishte shumë pesh për ty
e di që më ndjen edhe kurr s'flet,
por s'ka zemër që rritën dyshime e lodhit.
Jam lodh me u
duk i fortë çdo ditë kur ai që jam veç kërkon paqe me ty në fund secili
kërkon me u ndi real me një njeri që s'lodet prej shpirtit tënd nëse nesër jeni larg
e vërteta ka me na ndjek prapë dashnia që luhet me lojë e djeg
shpirtin më shpejt se mungesa s'po ta them me dhimb po me shpresë me na pa të dy se ndonjëherë më shumë se puthje
Që na duhet qetësi edhe njëherë me u kuptu.
Më dëgjo ti,
më dëgjo ti,

më dëgjo ti jo me fitu
po me kuptu çka më mbeti.
V në shpirt më dëgjo ti para se me u vonu,
se dashnia vdes kur s'ka kujt me i ra,
më dëgjo ti.
Zemra
flet pa zemra,
keq që luten mos me u humb.
Po kërkoj kthy të djeshëm.
Po me bab
se sot jeni më lart se dje.

Ashta s'ka fitu as humb.
Ka dy njerëz që duhen me u
pa frik veç me fol veç
me prektu du