Po binte shi mbi diten e pergjumun
prej reve qe zemres kishte ajo ne fakt
zysha veshtronte dritares si e humbun
vjeshten qe kish ardh qytetit si pa takt

Kish ra zilja e klasa ishte boshatis
po mendja saj kish mbet kujtimesh nguju
nuk ka nji vend aq larg ku shpirtin m'e degdis
mendonte zysha mbas xhamash tuj kullu

Në banka kish mbet veç hija e trazume
e nji kohe t'lume qe i shfaqej si haram
era perplaste nji dashni te shkume
syve te zyshes si piklat neper xham

Askush asaj dite s'e kuptonte dot
se dhimbja asnjiher dhimbjen s'e qet
kish vu zysha regjistrit nji lot
si note mbetse per jeten e vet

Nen shi shkonte zysha pa çader
ta kishte pas te pakten dike pran
t'ia thote se jeta asht nji teater
e vetja shfaqet veç kur kane ik tan