Kur bora malit shkrin por dimni shpirtit s'ìke
trashu shtresat e mallit ba m'u pre me thike
vetmìa m'perqafon mu fort sa syte m'i mbyll
si kange qe s'del prej gojet veç zemren krejt ta shtrydhe

Ti ke me u shfaq persri me syt e tu plot nate
nuk kam me dite a kje dashni a veç nji rren e gjate
por lotit tem ne faqe ka me u duk açik
se edhe rrena jote shpirt m'asht shoku ma besnik

M'u kujtun vernat tona, nen yje nen qershi
nji shport me drandofìle qe kandshem mbaje n'gji
kur malet shterren ujin, lumejve s'pat ma shpres
un hanen pata ndrru me nji kandil me ves