Ka veç një emër Aleksandra.
Ka veç një zemër Aleksandra.
Ka veç një rrugë ky qytet kurron ajo për qejf të vet.
Po sa të shkojnë ato sandale,
ai fustan si drita mjesi
ato flokë si natë ndërrmalët me arkam mesi.
E opa u po si moj ty aj me ta dhanë.
Ka me ik krejt e kam me të lanë.
Ja ka marrë zoti mend se tash nuk janë me plot dënesë.
Aleksandra shpirt xhan,
të lutem fale çdo mjerran që kujton se zemra jote pranon mure e tavan.
Ema
Aleksandrën o Aleksandra po ti më thuaj në cilat ëndrra shfaqesh moj drandofil bardhë se Hyjt i shoh sa është pas bardhë U po si moj ty ai me ta thënë ka me ik krejt e ka me të lë ja ka marrë zoti mend e kres po k me plot nesë aleksandra shpirt o xhan të lutem fale çdo mjerant që kujton se zemra jote pranon muret tavan
Aleksandrën o Aleksandra po ti më thuaj në cilat ëndrra shfaqesh moj hidrandofile bardhë të hyj t'i shoh sa është pas bardhë

Aleksandra është një sjell i lymë.
Ha bëjna ujna shikun nga një det.
Oleksandra është edhe frymë ha që të len pa frymë e të len pa jetë.
Ha Aleksandra është një qiell i lytë.
ujikut nga një po Aleksandra është edhe frymë që të len pa frymë e të lë pa jetë