Si hana e kuqe
fustanesh si vale
e heshtur e sigurte
s'denon por as nuk fale

Ajo e ka kuptuar
edhe kur nuk ta thote
çfardo qe te shpikesh
ka per te qene e kote

Ne tymin e cigares
buzes si kaçurrel
nji tingull posht dritares
therret nje violonçel

Sa paskam pas nevoje
sonte me ndigju
Tangon e Ketit qe mbush kete zbrazti
e un t'i flas me goje
ksaj bot qe s'ka kuptu
se gjithçka vjen rrotull
per nji grim dashni

Si nata kur mendohet
afrohet a largohet
deshira dhe dyshime
syve njemij zgjìme
eshte ajo vete
sa e pamundur
po aq e vertete
si brym e fryme
si qiell mbi det
si jete perjete