Del i fundit
E hyp në krye,
Hyn i varfër
Del i pasur.

Hyn mjeran
E del rrufian,
Me shkatrruar
Ketë vatan.

Në darkë fukara
U gëdhi si pasha.
Ku i more o i zi
Mbrenda natës
Këtë pasuri?!

Politikan nuk ishe
Pak tru kishe,
Si të erdhi pasuria
Tek dera, tek shtëpia.

Të urrej servilizëm!
Ka ardhur kohë e keqe
Me i vu qenit mustaqe,
Për hir të padronit
Me ba varka prej betonit.

Gjunjëzuar përdhe
Lepe-lepe, ngrihu ҫohu,
Prej padronit
Mos u zemrohu.

Me i’u duk
Se jam i mirë,
Jam besnik
Jam xhevahir.

Servilosur nekatosur
Lajkat nuk kanë të sosur,
Shkelqe fëtyra e eprorit
Xhepi jonë në grykë të vorrit.

Kjo është strategji
E sofistikuar mirë,
Të shpërlajnë trurin
E njerëzve të mirë.

Pa shkollë
Pa dituri,
Si e bëre këtë llogari
Dhjetë për vete një për ty!

Hajdutria po shkëlqen
Në këte kohë me enigma, …
Po luftojnë
E keqja dhe e mira….

Pse kështu Atdheu im!?
Sa bukur o vendi im
Kaҫakët janë pasuruar
Nuk e dinë pasurinë
Kanë harruar dhe njerëzinë.

Po notojnë në det me lek
Po nojnë në det me euro,
Po notojnë në det me lira
Nuke dinë nga vjene mira.

Politikanët e ri
Politikanët e ri
Ngjiten shkalëve të pasurisë,
Të vjetrit shumë të majmur
Ndreҫin punët e tradhëtisë.

Mendojnë ditë dhe natë
Ku të shiten si bandit,
Një këmbë në histori
Tjetrën në tradhëti.

Parapolitikë njerëzore
Me shpatën në dorë
Kanë harruar betimin
Shqipes po i bejnë masakrimin.

Ҫ’doni ju me pasurinë?
Ҫ’doni ju me luftën?
Pse ja hiqni lavdinë
Maskarenjë pa idin!

Për ju politikanë!
Politikan është ai
Me pak dituri
Punët i shkojnë vaj
Se si, as vetë se di!?

Kur hypën në tribunë
Pakohë i harlisur,
Sa e bukur ajo karrike
I duket si relike.

Sapo ulet në karrike
Merr shumë forcë e shumë hile.
I vedos vetes detyrë
Veҫ me shefi sa më mirë.

Mendon tërë ditën
Shkruan terë natën,
Shefit tim t’i jap uratën.

Këtu ka vështërsi,
Me plotësuar kursin e zi,
Me reklamë e hipokrizi
Po deshe pasuri.

Kjo është rruga e fitimit
Kjo është rruga e mashtrimit,
Kjo ështe rruga e servilizmit
Një metodë drejt pasurimit.

Rrena rrena, plot mashtrime
Kjo është politika ime
Një herë shpresa lart ngrihet
Pastaj në det hidhet.

Shefi është perendia
Shefi është pasuria
Shefi është dituria
Shefi është gjithësia.

Duhet sevilë i mirë
Shefit me i plotësuar ҫdo dëshirë
Këtu buron pasuria
Këtu të jepet dhe lavdia.

Duhet punë, shumë angazhim
Me marrë gradën servil,
Me dhënë provat e hajdutërisë
Me ja vjedh shpresën njerëzisë.

Kjo rrugë e hipokrizisë
Kjo rugë e hajdutërisë
Është symbol i poshtersisë
Me kënaq zemrën e borgjezizsë.

Urime politikanë të ri
Për vete të punoni,
Me hajdut të sofistikuar
Popullin me mjeruar.!

Por dijeni mirë
Populli iu gjykon
Do ju sulet vetiut
S’do ju marrë vrima e miut.

Hajdutria po hedh valle!

Kjo kohë plot enigma
Po lufton e liga e mira.
Po varroset ndershmëria
Po buzëqesh hipokrizia.

Ajo që është e keqja
Ka marrë flamurin në dorë,
Të mirën e fundos në det
Me dredhi e marifet.

Sa bukuri, sa ironi
Kur të keqen lart e ngri
E mira fort ҫuditet
Në hije të turpit ajo zhytet.

Po lulëzon padituria
Ngrihet në lartësi
Që nga rrënjët e varfërisë
Deri n’dyert e ministrisë.

Hipokrizia plagë e madhe!?

Hipokrizia e kohës sime
Shquhet për dy fëtyra.
Në njërën e vërteta
Në tjetrën gënjeshtra.

Gërshetimin midis tyre
Hijenat e gërshetojnë
Në dritë puthin të vërtetën
Natën puthin gënjeshtën.

Kjo është strategji
E shpikur shumë mirë
Me shpërla trurin
E njerëzve të mirë.

Është epokë e sajuar
Hajdutëria është zotësi,
Me mjeshtër e zbusin
Derisa të marr statusin.

S’kamë bukuri
Kur hajdutit i thonë njeri
S’ka më marrëzi
Kur i ndershmi bën ҫudi!?

Në garë janë hajdutët
Kush del i pari,
I ndershmi del i fundit
E quhet i marri!?

Shqipëria ime!?

Shqipëri e dashur
Ku e ke lavdinë?
Horat e kombit
Me blozë e nxinë.

Ju heronjë e dëshmorë
Mos bëni ҫudi!
Ҫohuni nga varri
Hijenat me i gri.

Ҫohuni nga varri
heronjtë e lirisë,
Ne të gjallët kemi vdekur
Në pluhurin e marrëzisë.

Ju heronjë e dëshmorë
Po ju thonë viktima,
Ҫohuni dhe një hërë
Të mos e dijnë ku është vrima.

S’ka më as ps-e
Është varros së gjalli
Nga i varfëri antar
Deri te i madhi kryetar.

Ҫohuni përsëri
Heronjët e lirisë,
Ne të gjallët kemi vdekur
Në supet e tradhëtisë.

Parti socialiste
Emrin e ke social,
Keni vënë në krye
Një pardon, një federal!

Federal me shumë pasuri
Mendjemadh pakufi
Ju, ju mbylli gojën
Ne na dha varfëri.

Mallkuar qofshi ju
Antarë të Ps-es
Ne ju japim votën
ju na vrisni shpresën…





Pse kështu!?
Nuk është habi
Por është trishtim,
Nuk është faj
Por është krim.

Të gjithë të turren
O populli im,
Historinë me përdhunuar
Që me gjak e ke shkruar.

Ngrihet plot sherbes
Një palo fashist.
Me ngrit vlerat
E babas ballist.

U doli gjumi
Bijëve të mbretit,
Kërkojnë lavdinë
Prej sikletit.

Shumë të shitur
Shumë të paguar,
Këtë vend të lashtë
Me errësuar.

Janë bashkuar
Hijenat e politikës,
Me nxjerrë vendin
Jashtë etikës.

Janë të vdekur
Për së gjalli,
Për pushtet
I ka marr malli.

Kjo akademi
E paguar për dituri,
Lufton lavdinë e kombit
Luftën e madhe per liri.

Paradokës në vendin tim
Të gjithë me tërbim,
Të shitur e paguar
Shqipërinë me errësuar…

Po në kulmin e ҫudisë
Shteti i vendit tim,
I paguan u jep trimëri
Me zhduk komb e histori…

Moj Shqipëria ime
Ku të kanë katandis,
Historinë e lavdishme
Po t’a bëjnë pis.

Deri kur kështu
Do të shkoj tradhëtija,
Deri kur kështu
Do vdes Shqiperia.

Deri kur kështu!?

Ҫ’është kjo xhorulldi
Për ti o Shqipëri.!
Bijtë e tu për habi
Po të nxjerrin të dy sy.

Trimërinë që e kishe në zemër
Po i vendosin tjetër emër.
Po ta zbusin urtë e butë
Moho veten, vlerëso të huajtë.

Trimerinë e Shqiptarit
Amanetin e të parit,
Bijtë e tuaj për habi
Po e quajnë plot marrëzi.

Për Betimin me shumë vlerë
Jepje jetën si me lerë,
Kaҫakët e politikës
Po e nxjerrin jashtë etikës.

Plot betime në tribuna
U shëndrit balli dhe hunda,
Janë betime me hipokrizi
Në thelb kanë vetëm tradhëti.

Në udhëtimet shekullore
Ke mbrojt vendin me armë në dorë,
Ke luftuar me vetëmohim
Për atdhe e për ҫlirim.

Pseu-idelogët e kohës sonë
Me djallëzinë që kanë në zemër,
Mohojnë luftën e popullit tonë
T’u e djallosur me trjetër emër.

Në këtë botë a ka vend
Bijtë e vet t’a denigrojnë,
Me servilizëm e tradhëti
Me njëllos komb e lavdi

S’kanë lënë gjë pa shkatërruar
Tani luftës janë drejtuar,
Duan njëllosin historinë
Të ulin kombin
Të lartësojnë tradhëtinë..

Po ky gjaku kuq e zi
I derdhur në pafundësi,
Do bëhet ortek stralli
Do ju djeg për së gjalli.


A soset durimi!?

Moj Shqipëri vend i bekuar
Në histori forte qëndruar,
N’luftë u linde, n’luftë u rrite
Vlerat e kombit lart i ngrite.

Deshe vehten të jesh e lirë
Pa pa pranga e zinxhirë,
Me shpatë në dorë barrikadë
Ke luftuar e ҫarë bllokadë.

Gjën më të shtrejtë kishe lirinë
Ke pas besën e burrërinë,
Ke pas flamurin kuq e zi
Që të nderonte nënë shqipëri.

Shumë luftra pakufi
Kanë shkruar histori,
Për mbrojtjen e vendit tim
Po kurrë agresive për pushtim.

Po tani ku je ti?
O atdhe shpirtit tim,
Bijtë e t’u në ditë të sot
Po të gjuajnë me pushkë e top.

Të shkatërruan ekonominë
Të vodhën pasurinë.
Kanë ngrtit pallate e vila
Ne në vujtje, ju në të mira.

Betimi i shqiptarit plot vlerë
Po e përdhosin herë –pas herë,
Në vendin e betimit
U fut neni i mashtrimit.

Patriot tani kush është
Ai që ikën prej sikletit,
Ai që i këthen atdheut shpinën
Në kurbet me shiju të mirën.

Për kulturë e për arsim
Është ҫudi në vendin tim,
Shteti im plot sherbes
E ka shëndrru në biznes.

Është bisnes për fukara
Që s’ka bukë e para,
S’ka shkollë ku s’është leku
Të luan mendja e tepeleku.




Lutfi coka
Cikël me poezi
Rinisë sonë,

Rini e këtij vendi,
Të rinjë, por punëtorë.
Të mbani mendjen te mësimi,
Me libër e lapës në dorë.

Shkollën fort ta doni,
Lexoni libra shumë.
Lexoni Naim, Mjedë e Fisht,
Deri vonë mos fleni gjumë.

Trima ju mlindi nëna,
Në djep ju ka mëkuar.
Të gjithë zemër trima,
Në Shqipëri të adhuruar.
Të keni guxim e trimëri,
Të keni sedër e krenari.
Se pa bazë e fuqi,
Pa liber e lapës
Dituria s’të vjen pas.

Meditim mërgimtari.

Kërkuam kuptimin,
Në valët e mërgimit.
Nuk gjetëm shpëtimin,
Zog vuajtje e mjerimit.!

Mos ngrini kulla në erë!….
Aty apo këtu më mirë?!..
Askund o të mjerë, ….
Jeta pa liri s’ka vlerë.

Populli për liri nuk ngopet,
As në xhami, as në kishë.
Eshte vigjilent kurdohere,
Me syrin lart e syrin pishë.



Mesazh diturie.

Në se toka nuk punohet,
Mbushet plot me ferra.
Mbetet e shkretë,
S’e gjen pranvera.

Kur truri nuk mësohet,
Mbetet në errësirë.
E këthehet shpejt,
S’i tokë e shkretë.

Truri do pasuruar,
Duhet zhvilluar.
O rini e dashur!..
Je shumë e çmuar,
Gjithenjë e më mirë,
Duhet mësuar.

E mbushni kokën,
Me libra e lapsa.
Sikur dhe tokën,
Me farë e kazma.

Gjuha e shkolla,
Të lidhur me punën.
Të hapin horizont,
Të hapin rrugën.

Shkolla është drita,
E të hapin sytë.
Ndaj mësoni ju,
Natën e ditë.

Mos merrni kulturë tjetër,
Eshtë mjaftë e jona.
Ndryshe këngë e balada,
Do këthehen në bopmba.



Meditim për Kosovën.

Lufta mbaroi,
Në vend ka heshtje.
Mendja afër shkoi,
Ҫdo gjë kureshtje.

Kureshtja është kureshtja,
Gëzimi mposht hidhërimin.
I gjalli kërkon të vdekurin,
I plagosuri, mjekon plagën.

I gjeturi kërkon të humburin,
I humburi kërkon të gjallin.
I plagosuri plagën mjekon,
I vrari varrin don.

Në mendjet Kosovare,
Shumë mendime hedhin valle.
Disa gëzojnë e lëshojnë dritë.
Disa qajne e lotojnë sytë…




Për ju dëshmor i atdheut.
Lum nëna që ju rriti,
Lum dielli që ju dha dritë.
Lum vendlindja që ju qiti,
O heronjë zemër e shpirtë.

Me guxim e trimëri,
Me nder e krenari.
Me bazë e fuqi,
Me libër e lapës,
Historia ju vjen pas

Lutfi coka/Monolog Në LLOGORE
Kushtuar “Heroit të Kosovës” Halit Coka

I thotë pushkës, mos më trdhëto!
Je e sigurtë në dorën time.
Bashkë do vdesim në llogore
Bashkë do jemi në fitore!

Nëse boja më mungon
Do pres gishtin tim.
Me gjakun që pikon
Do jap një kushtrim!

Kur arma më mungon
Do bëj thirje e kushtrim,
Nga shpirti që s’duron
Do bej një mallkim!

Nëse koha më premton
Do mbaj një qëndrim,
Nga gishti që s’punon
Rris nder e jap guxim!

Kur forca më mungon
Do gjej një burim,
Nga zemra që gufon
Do thërras një mallkim!

Nëse ajri më mungon
Do ngrihem me nxitim,
Nga qielli që xixëllon
Do i jap gjoksin tim!

Nëse uji më mungon
Do gjej një burim,
Nga gjaku që pikon
Vrull do marr në lumin Drin

Kur shpirti do më dal
Prap do ngrihem malit,
Me pushkë në ballë
Si kalorës përbi kalë!

Kur fjala më mungon
Është plumbi që kërcet,
Është zemra që troket
Është forcë e fortë për jetë!

Krisi pushka në çdo anë
Kudo shkrin bora.
Një lule mbinë
Arma ra nga dora!...

Jam Shqiptarë
Unë jami ri, unë jam shqiptar
Kam dimër, nuk kam verë.
Nuk njoh hënë, nuk njoh qiell
Veç natën e zezë në priell!

Ah errësirë budallaqe
Plehërinë e torollake,
Janë më mua yll e hënë
Kërkon djalin e bardha nënë.

Atje poshtë është një trim
Ai është trupi i gjakut tim.
Po ta dija se do vdes
Atje poshtë unë do zbres!

Nuk besdis s’është harruar
Etje, lot mall e zjarrë.
Je i gjallë
Je në jetë
Të kam përballë
E të don kosova vetë!

Ky është shqipja,
është një dhe,
Një shpirtë,
një gjak një fe!

Një kështjellë
Pa dallim fare,
Është bota shqiptare!

Edhe shkau bën çudi!
Këso trimi s’kemi pa,
Si bishë, lis e shkëmb,
Për liri bën hata

Sa herë gjuan
na ka vra!

Varri i trimërisë

Diku larg
Një yll i vetmuar,
Një varr madhështor
Në vetmi shekullor.

Dheu mbi varr
Digjet si zjarr,
Është robëri
Flakadan për liri!

Malli për Atdhe
E dogji si zjarri,
Jo, se harroi Kosova
E ngriti nga varri

Si një lis me kurorë,
Në rrenje i hijeshuar,
Varri i tij në pyell
Rreth e qark mbuluar

Tani yll i ndritur
Me rreze ndriçuar,
Panteon i Kosovës
Lavdia e Halit Cokës!

Qëllimi i Halitit
Liria apo vdekja.
Për këtë flet
Jeta e vepra!

Qëndroi i patundër
Në luftën pafund,
Përballë shtergatës
Me shpresë pa fund!

Jo Halit coka!
Kosova s’të harroi,
Në prehër të mban
Pashtriku të vlerësoi!

Nukje i vetmuar
S’je pa trima të tjerë,
Por për shqiperinë
I dhurove një nder!

Të rënët e lirisë
Në zemër e shqiperisë,
Lapiarë e krenari
Për atdhe e për liri’

Lutfi coka 28.09.2019

Lutfi Coka/Në pamundësi për të marrë pjesë në këtë përmemorje madhështore historike, në vend të buçetës me lule, ju përshëndes me këtë eveniment:

Në Dardani të vogël
Plagë mori Haliti,
Por nuk ra për tokë
Sa fitoren priti!

Rubinet me gjak
Rridhte si burimi,
Qëndroi si shqipe
Siç rri kryetrimi.

Hije prezantimi
Në fetyrë u pa,
Embël buzëqeshi
Vllazërisht u tha:

S’ka luftë pa plagë
Dasëm s’ka pamish,
Mbani veten trima
Bëni syrin pishë.

Këtë rrugë lirije
Për Kosovën zgjodhëm,
Kurrë mos thoni
Se në luftë u lodhëm.

Me pushkët tona
Të zhdukim zgjedhën
Fëmijtë si pëllumba,
Të lirshëm bredhin.

Dhe në qoftë se bije
S’duhet hidhëruar,
Po më fort e mirë
Luftën me vazhduar.

Në të njëzetin vit
Lotët më shkojnë lumë,
Ҫdo ditë që kalon
Mërzi më shumë.

Pranë bustit tënd
Me rrespekt ulem,
Dhe në trup të hodha
Dy buçeta lule.

Njërin në emrin tënd
E nga çeta e tij
Tjetrën nga Atdheu
Nëna Shqipëri

Që përbri Jasharit
Do të jesh përjetë
Si bir besnik
Si trim me fletë.

Lule të dhuroj
Nga viti në vit,
Sepse ti në shekuj
Mbetesh heroik.

Poezi /Lutfi coka

Pse kështu!?
Nuk është habi
Por është trishtim,
Nuk është faj
Por është krim.

Të gjithë të turren
O populli im,
Historinë me përdhunuar
Që me gjak e ke shkruar.

Ngrihet plot sherbes
Një palo fashist.
Me ngrit vlerat
E babas ballist.

U doli gjumi
Bijëve të mbretit,
Kërkojnë lavdinë
Prej sikletit.

Shumë të shitur
Shumë të paguar,
Këtë vend të lashtë
Me errësuar.

Janë bashkuar
Hijenat e politikës,
Me nxjerrë vendin
Jashtë etikës.

Janë të vdekur
Për së gjalli,
Për pushtet
I ka marr malli.

Kjo akademi
E paguar për dituri,
Lufton lavdinë e kombit
Luftën e madhe per liri.

Paradokës në vendin tim
Të gjithë me tërbim,
Të shitur e paguar
Shqipërinë me errësuar…

Po në kulmin e ҫudisë
Shteti i vendit tim,
I paguan u jep trimëri
Me zhduk komb e histori…

Moj Shqipëria ime
Ku të kanë katandis,
Historinë e lavdishme
Po t’a bëjnë pis.

Deri kur kështu
Do të shkoj tradhëtija,
Deri kur kështu
Do vdes Shqiperia.

Deri kur kështu!?

Ҫ’është kjo xhorulldi
Për ti o Shqipëri.!
Bijtë e tu për habi
Po të nxjerrin të dy sy.

Trimërinë që e kishe në zemër
Po i vendosin tjetër emër.
Po ta zbusin urtë e butë
Moho veten, vlerëso të huajtë.

Trimerinë e Shqiptarit
Amanetin e të parit,
Bijtë e tuaj për habi
Po e quajnë plot marrëzi.

Për Betimin me shumë vlerë
Jepje jetën si me lerë,
Kaҫakët e politikës
Po e nxjerrin jashtë etikës.

Plot betime në tribuna
U shëndrit balli dhe hunda,
Janë betime me hipokrizi
Në thelb kanë vetëm tradhëti.

Në udhëtimet shekullore
Ke mbrojt vendin me armë në dorë,
Ke luftuar me vetëmohim
Për atdhe e për ҫlirim.

Pseu-idelogët e kohës sonë
Me djallëzinë që kanë në zemër,
Mohojnë luftën e popullit tonë
T’u e djallosur me trjetër emër.

Në këtë botë a ka vend
Bijtë e vet t’a denigrojnë,
Me servilizëm e tradhëti
Me njëllos komb e lavdi

S’kanë lënë gjë pa shkatërruar
Tani luftës janë drejtuar,
Duan njëllosin historinë
Të ulin kombin
Të lartësojnë tradhëtinë..

Po ky gjaku kuq e zi
I derdhur në pafundësi,
Do bëhet ortek stralli
Do ju djeg për së gjalli.

A soset durimi!?

Moj Shqipëri vend i bekuar
Në histori forte qëndruar,
N’luftë u linde, n’luftë u rrite
Vlerat e kombit lart i ngrite.

Deshe vehten të jesh e lirë
Pa pa pranga e zinxhirë,
Me shpatë në dorë barrikadë
Ke luftuar e ҫarë bllokadë.

Gjën më të shtrejtë kishe lirinë
Ke pas besën e burrërinë,
Ke pas flamurin kuq e zi
Që të nderonte nënë shqipëri.

Shumë luftra pakufi
Kanë shkruar histori,
Për mbrojtjen e vendit tim
Po kurrë agresive për pushtim.

Po tani ku je ti?
O atdhe shpirtit tim,
Bijtë e t’u në ditë të sot
Po të gjuajnë me pushkë e top.

Të shkatërruan ekonominë
Të vodhën pasurinë.
Kanë ngrtit pallate e vila
Ne në vujtje, ju në të mira.

Betimi i shqiptarit plot vlerë
Po e përdhosin herë –pas herë,
Në vendin e betimit
U fut neni i mashtrimit.

Patriot tani kush është
Ai që ikën prej sikletit,
Ai që i këthen atdheut shpinën
Në kurbet me shiju të mirën.

Për kulturë e për arsim
Është ҫudi në vendin tim,
Shteti im plot sherbes
E ka shëndrru në biznes.

Është bisnes për fukara
Që s’ka bukë e para,
S’ka shkollë ku s’është leku
Të luan mendja e tepeleku.