**Vers 1**
Njerëz me shumë fytyra, si kameleon,
Të tjerët i mashtrojnë, kurse vetë janë vetë iluzion,
Përpara një maskë, pas saj një tjetër faqe,
Nuk e di kush je, sepse ndryshon si hije, po na bën hapin.

Në çdo hap që marrin, ndryshojnë formë,
Një jetë e dyfishtë, ndjekin çdo normë,
Të duken miq, por në shpirt janë armiq,
Fytyra që s'po e kuptoj, si ndihen tani, prapë po largohen.

**Vers 2**
Të shohin si shokë, por duan vetëm dobi,
Një dorë të tendosur, por prapa të mbyllin thikë,
Njerëzit si kameleon, po gënjejnë dhe luajnë,
Një ditë janë njësoj, nesër krejt ndryshe shfaqen.

E gjithë kjo lojë, e gjitha kjo manipulim,
Me të tjerët luajnë, se në fund s'kanë shmangim,
Për një interes, do bëjnë çdo sakrificë,
Por pas shpine, s'kanë ndjesi, veç vetëm shkrepin fjalë për fjalë.

**Vers 3**
Dhe kur vjen koha të përballesh me ta,
Përgjigjet e tyre janë gjithmonë të fshehura,
E shikon sytë, po fytyra nuk është e njëjtë,
Të lë të hutuar, sepse të dhuron një jetë të re, çdo herë.

**Vers 4**
S'kanë lidhje me realitetin, janë thjesht teatrin,
Fytyra që ndrohen, për të fshehur të vërtetën,
Në çdo hap që bëjnë, ndjekin strategji,
Një botë e humbur, pa asnjë sinjal, vetëm gënjeshtra mbi çdo fjali.

Me fjalë të ëmbla të të lënë të besosh,
Por kur të vjen koha, të lënë të shohësh se s'janë ata që duken,
Një dorë që ngrehin për të mbajtur, po pas saj,
Një shpatë që ther, kur kurrë s'prisje dhimbjen.

**Vers 5**
Për para botës janë engjëj, por brenda janë demonë,
E gjithë ajo që thonë, është një lloj manipulimi,
Sa herë të beson, ata janë aty për të shkelur,
Dhe pa asnjë turp, pas teje mbajnë gjurmët e vetë tradhtisë.

Zërat janë plot, çdo sekondë flasin e mashtrojnë,
E gjithçka që lënë pas, është vetëm një rrëmujë e madhe,
Pse? Sepse ata janë nënshtruar nën vargonj të pushtetit,
Dhe s'kanë frikë të shkelin, po përpiqen të shohin vetëm fitimin.

**Vers 6**
Në çdo hap, të tjerët janë thjesht vegla,
Mendje që nuk i përkasim, thjesht shikojnë të tjerët si zvarranikë,
Një botë e cila funksionon me truqe, me rrugë të ndyra,
Kështu jetojnë ata që janë të humbur, pa kuptuar sa shumë i tradhëtojnë të tjerët.

Për një moment, beson se janë të drejtë,
Por sapo të shikosh brenda shpirtit, ke për t'u shkundur,
Fytyrat e tyre do të humbasin, dhe do dalin të vërtetat,
Përfundimisht çdo kameleon shuhen, dhe do shohësh rrënjët e tradhtisë që kanë lënë.