Rash apet, po tash e di kush jom,
Çdo plagë, çdo lot, çdo rrugë m'ka bo ikon.
Jeta e fortë m'ka shtu, po un' s'kam ndryshu,
Çdo fitore, çdo humbje, tash osht pjesë e rrugës sime t'frymëzu.

Ata që thanë "s'ka shans", tash janë tu e pa,
Se un' nuk kam ndalu, gjithmonë tu ecë ma larg.
Çdo pengesë e madhe, e ktheva në forcë,
Çdo moment i errët, tash shkëlqen si oro.

Shokët e vërtetë rrin afër, ata fals u largu,
Çdo lidhje e vërtetë, tash osht si gur i fortë i shtru.
Jeta më mësoi me luftu, me rrit, me u çu,
Tash çdo hap që bo, osht nji mesazh për ata që s'kuptu.

Nuk jom perfekt, po s'kam frikë më,
Çdo plagë që mora, ma rriti shpirtin e më.
Çdo fitore e vogël, tash osht monument,
Çdo ditë që jetova, lë një gjurmë, një element.

Rash apet, po nuk kam ndërmend me ndal,
Çdo ëndërr që rash pas, tash osht e përjetshme, real.
Jeta osht një libër, un' jam kapitulli kryesor,
Çdo ditë që jetoj, lë një legjendë n'botë e përherë.

Kur krejt mo të flasin, un' tash e di çka vlej,
Çdo hap, çdo sakrificë, tash nuk shkon pa nder.
Rash apet, po kurrë nuk kam pas me rrenë,
Tash lë trashëgimi, që kurrë s'bën me shter.

Çdo pengesë që rash përpara, e ktheva në fuqi,
Çdo natë që humba, ma shtoi vizionin e rrugës sime.
Tash çdo hap që bo, osht si nji flamur,
Se gjithçka që kom fitu, tash e lë si shenjë n'zemër.

Nuk ka kthim mbrapa, nuk ka frikë ma,
Çdo hap që boj, osht veç për epikën e vet.
Jeta më provokoi, un' u rrita, u forcu,
Tash çdo hap që bo, ma rrit emnin, ma rrit fuqin.

Ata që m'lanë në terr, tash më shohin me respekt,
Ata që dyshuan, tash e kuptojnë ndikimin tim perfekt.
Çdo plagë e tem, çdo sakrificë e vogël,
Shndërrohet në art, në histori që nuk shuhet kurrë.

Rash apet, po tash e lë gjurmën time,
Çdo hap, çdo moment, çdo ditë osht sublime.
Jeta osht një sfidë, po un' jam kampion,
Çdo rrugë që e shkeli ky trup, tash ka nder, ka legjion.

Nëse nesër s'jom, dije që dhashë krejt,
Secili moment i dhimbjes, secili hap i vështirë,
Tash lë trashëgimi, që nuk vdes kurrë,
Rash apet, po un' jom legjenda në rrugën teme, e vërtetë.

Tash çdo ditë e re, ma kallë zjarrin n'shpirt,
E di çka du, e di kush jom, s'ma ndal kush hit.
Në çdo hap që e shkel, ndjej tokën me dridh,
Se rrugën e jom nisë me gjak, jo veç me fjalë n'letër t'shkrim.

Kur shoh mrapa, shoh veç djerësë e mund,
Jo fat, veç luftë -- kjo ka qenë rruga e mund.
S'kom pas sponsor, s'kom pas as "like",
Po sot e kom publikun që ndjen kur un' flas n'mic.

Jom rrit n'tokë t'ashpër, ku fjala ka peshë,
Ku nderi s'blihet, e besa nuk prishet për le.
Çdo shok që m'tradhtoi, s'ka vend n'zemrën teme,
Se un' s'harroj kush m'qëndroi kur isha n'tokë t'errët, n'heme.

Nuk jom këtu për famë, as për views n'sytë e botës,
Jom këtu me lanë shenjë, si pluhni mbas motosh.
Se jeta s'osht garë, po betejë e shpirtit,
E un' s'e lshoj pushkën derisa t'frymoj n'kët' rritëm.