Ej me mall të zemrës jam tu i këndu.

Ditit m i kujtu.
Vitet ikin e koha shkon malli shpirti ta përvlon.
Lotë prej syve të kurrë s'na u thanë.

Zemra për bab
nënë në msheshtë grujës lart,
në malësi kanë jetu.
Dy prindit të mi kanë ndërtu
kullan,
m shpirtatje i kanë lënë.

E tha Zoti mos me jetu,
shumë të ri jetën ka ndërruar.
Jetime ngelëm për bab nënë,
për ne fëmijë s'paska gjë më të rëndë.

Ej plotet fëmijë,
Zoti ju ka falë,
por asnjë nuk lindëm djalë në mar të kan shkuar për një djalë që s'e lë trashëgu,
me gëzu shtëpi tokë e vatan.
Me gëzu mundin që prindit lë nëna e majtu.
derën çel me na prit me na përcjell për der të prindve
bija kur mos ngelt motër paë
A sikur tëshin ndonjëherë gjallë e ti përsha faj me mollë,
më ka marrë molli me i pa në shtëpi.
O më ka marrë malli zëin me ka marrë malli për shtëpinë ku u linda.
A më ka marrë malli për troj që u rrita.
Nënë e babë kurrë nuk ha.
me m zemrës gjithmonë
kujto e m pa nona me gjall të vet kur mos të jem Moj në këtë jetë po ta luaj me amanet disa përgqet me i shkru.
Bë kë për ne prindit e tu.

Fjala e prindit gjithmonë i gjohet.
Aan e ti gjithmonë mbahet me lat në sy vargjet ti shkrova aman e ti nuk e harrova.

Për ne kështu po s'ka qenë kismet.
Dera e prindëve me u mbyll krejt me mallë shumë e lot në sy.
Po ploj kam për prindërit e mi.
Asnjëherë për mua s'k vdek.
Zemrën time rrojnë sa të kemi jetë.
I kujtoj me shumë respekt në parajsë të Zotit p shohfshin të shetë i kujtoj bija e vet o në paras të Zotit p shofshin të shë E