Pran dritarës tënde me të zeza stolisur në kopshtin e vjeshtë dikur mbushur për plot jetë një gotë të thyer Yer një shishe e
zbrazët,
por qeshjet tona aty ende i mbaj kujtim.
S'je asgjë pa mua ashtu si unë nuk jam pa ty.
Më fal,
të lutem nëse unë të rikujtoj.
Sa herë ti ik nga unë e sa herë unë ik nga ty,
e askund rrugët na takon.
Pranë dritarës tënde dritat janë fiku.

Dhe nuk e shoh më asnjë,
asnjë gjurmë nga ty,
një zemër e thyer,
një dhomë e
zbrazët.
Vetëm kujtimet dhe fjalët e mia të paë.
Ti s'je asgjë pa mua.
Ashtu si unë nuk jam pa ty.
Më fal të lutem nëse unë të rikujtoj.
Sa herë ti ik nga unë e sa herë unë ik nga ty.
E askund rrugë s'na takoj.