Se ti me kë i ndan ato mëngjese brit kur dielli së
perëndon.
Atë kohë e sjell ende ndermë.
Dua të them se shumë më mungon.
Vrapojnë vitet,
por ti s'ke ndryshuar.
Një qiell me yje e buzëqeshja jote.
Si syt tha e biskut gjysëm të fall flokë dhe një thinë e bukur ndry.
Shkova te kueshim të dy.
Heshtja si njëherë na pushon.
Pytar se qeshn në këmbardhëzi.
Kjo heshti shpirtin e trazuar lëndonte.
Shkova te burimi,
u në çunjë t'i shuaj ato buzët.
Eura si prush fajtorisha unë ti apo askush se di si u venitet kjo dashuri.
Ç'është kjo ndjenje që s'plaket në vite?
Më merr peng dhe në shtëpi lak mollin nuk e shtrydon kush.