Shpirtin tim të lodhur e ka pushtuar dëshpërimi net qëndroj pa gjumë dhe në vetmi rretër kan zënë dritën gjithçka duket pa kuptim por një zë i brendshëm thotë mos u dorëso.
Kur drita largon erësirën,
zemra fillon të ra përsëri.
Nga hiri lidh një shpreshëta merr tjetër kupcin.
Kur drita largon erësirën zemra fillon të ra përsëri.
Nga hiri lind një shpresë jeta merr tjetër kuptim.
Nga errësira një rreze e drite më ndryson si nga humera.
Një zë më kumb kohë jetoje ashtu siç të vjen.
Jeta është e bukur kur për të luftën.
Kur drita largon erësirën,
zemra fillon të ra përsëri.
Nga hiir lind një shpreh.
Si ta merr tjetër kuptim.
Kur drita largon me rërsirën,
zemra fillon të ra përsëri.
Nga hiri lind një shpresë,
jeta merr tjetër kuptim.
Jeta nuk është det pa dalgë dhe stuhi.
Ku mund të lundrosh dhe flesh gjithmonë i qetë.
Kur shpresa ngjalet ka një fillim të ri,
dashuria për jetën nuk humbet.
Kur drita largon siirën,
zemra fillon të ra përsëri.
Nga hi lind një shpresë merr tjetër kuptim.