Laddove riposan gabbiani
sulla spiaggia più lucente
la in alto dove respiran
bianche macchie nel cuore del cielo

Laddove si bagnan delfini
occhi puri che l’acqua estrae
laddove annegano i sogni
ossa perse nel fondo del mare

Oh gjithë ju
Habiàne te një zall
gjithë ju
Delfine me mall
atjè ku losen gjaçt
atjè ku nëng mënd i ngaç
atjè ku fjënë gjithë bashkë
ku drita është më e shkëlqier

Atjè ku prëhen habiànet
ku zalli është më i shkëlqier
këtje lart ku marren ajer
maqe të bardë te zëmëra këtij qiell

Atjè ku lucen dellfinet
si të bardhë çë dejti nxier
atje ku mbiten gjumet
eshtra të bier tek ujit pa frimë

Voi essenze di cielo e di mare
sospese e bagnate, anime da amare
in volo, in profondità,
in catene, in libertà,
tra demonio e santità
scintille di vita nell’oscurità