Këngë e pakënduar, për jetën dhe rininë
Kush t'i vodhi ato fjalë për harenë dhe lumturinë
Sa bukur ia fillove avazit n'violinë
Por dikush papritmas t'rrëmbeu melodinë

Jeho, jeho, jeho, uuuuuuuh
Jeho, jeho, jeho, zemrat na i pushto!

Shih se si fëmiut buzëqeshja i ka tretur
Plakut nëpër rrudha pluhuri i është mbledhur
Jepi forcë të riut jetën ta vazhdojë
Foshnja që po qan në djep gëzimin ta shijojë