Qe sa kohë osht tu e pritë
Kohën e duhun
Që pesha e saj degën me e laku

N’menime t’kota osht nguju
Për mundësi
Që kanë shku e jon harru

E shum shpesh dillin p’e kqyrë
Se p’e ka ndjenjën
Që osht vonë

Venin afër saj me e nxonë
N’at darkë
Që osht shtru pa to

Refreni

E po i doket vetja
Shumë i prekshëm prej atyne
Që prekjen ja shëmtojnë

E që jetojnë për sene
Që s’kanë mish
E që e rrënqethin n’shpirt
P’e rrënqethin n’shpirt

E po nihet pak i vetëm
Se nime
S’kanë metë shumë njerz që për njerin jetojnë

E po nihet pak i lumtun
Për ata shpirtna t’mirë
Që shpirtin ja pastrojnë

N’mungesë t’saj po ja lypë ftyrën
Se osht i bindun
Që ajo vjen

Se për to e ka shtru darkën
E hija e saj
Edhe hanën po ja nxen

Refreni x2

Ngat tij osht vendi i zbrazun
Njerzt e dashtun
P’e rrethojnë

Po i ndihmojne me e luftu kohen
Deri sa ajo t’gjen vend
Ajo t’gjen vend