Ja rejon nga lushnja botë flamuri kuqi.
>> Ç shqiptar në sell përve çdo goditje për familjen çdo fitore një bete nga asfalti lush deri në stan të rropës.
Një luftar që nuk dorësohet na dëshirë asgjë,
por kisha gjithçka në shpirt të kuqe tekisura ëndrra më e madhe se qyteti im.
Babai punonte gjithë ditën,
nëna lutej natën unë dëgja zëri në Shqipëri s'të thriste emrin tim.
Korridorët e shkollës nuk më mbajtën dot.
Fusha më thriste,
topi ishte i vetmi përgjigja.
Trajnerët thoshin nuk mjafton,
por unë tregova se qaku shqiptar nuk njej dorsim.
Kremona,
Barcelona,
rrugë të qata si breza para meje,
çdo rëzim më bëri më të fortë.
Çdo fjalë e keje bëhej benzinë tani shon paskyrë një shqiptar që nuk harron rrjen të thella krenaria e gjen atave.
Çdo gol është shtirje lufte për të gjithë fëmijët që u rritën me bukë thyer,
thyer dhe zemra plot dritë.
Q shqiptar në Damar,
zra çdo goditje për familjen,
çdo fitore një betejë nga asfalti i Lushnes deri në stadium të Evropës.
Një luftë që nuk dorëzohet e Manai në emër të Shqipërisë.
>> Më thoni shumë i vogël për këtë lojë,
por shqiptarët lindin të fortë,
jo të mëdhenë.
Gjys milioni njerëz që mbajnë frymën.
Kur unë hymë në fushë me shqiponjën në gjak.
Çdo goditje që mra çdo plak që mbajta.
Është dëshmi se ky trup luftari.
Nuk flas shumë lë këmbët të flasin por kur flas dëgjo.
Shqipëria nuk har rot kurrë lar shtëpisë po shtëpia më ndjek kudo.
Sëri i nënës në telefon është burimi im.
Fytyra e babait ku shënon djalin e tij.
Ajo krenari që shitet prihet,
shkatërrohet për çdo djalë nga Ballkani që nuk u besua për çdo familje që hëngri bukë me lotë,
unë jam dëshmi e gjalë që nëse këtë zemër shqiptare asgjë në këtë botë nuk të ndal dot.
Qaf shqiptar në tal zemra e përpet.
Çdo goditje për fëmijët,
çdo fitore një betejë.
Ngafarti luaj shpesh deri në stadium të voëls.
Një luftar që lufton sot e manajai në të Shqipërisë
në emër të Shqipërisë flamuri kuq përgjithmonë.
Ena për gjithmonë