Në rrugën e gjatë të kombit u ngjite si një mal.
Me zemër si çelik,
me mendje si kristal.
Kur stuit përplaseshin ti s'uheve s'u ndale.
Fatos nano,
emër që s'vdes.
Ti ishe burrë me ideale.
Në zjarrin e kohëve ti shkruajte çdo hap.
Me fjalën si ar,
me shpirtin si flakë.
Kur bota të gjykonte ti s'bëre kurrak,
se dritën e vërtetës që nuk more hak.
Nga burgu doli fjala si këngë e lirisë.
Jo britmë e hakmarrjes,
por zë i urtësisë.
Ti fale,
por sharon në rrugën e drejtësisë.
Një udhëheqës që jetoj në flak të historisë.
O Fatos Nano,
bijtë e tu të ngrenën zë.
Lamtum mirë po jo arresti s'des kurrë për ne.
Në çdo gurë të këtij vendi je fr,
je besë.
Në çdo zemër shqiptari kujtim që s'des.
Ti s'ishe i përsosur po i gjallë si vetë jeta.
Në gabim kishe forcë,
në rrëzim dinjiteta.
Në qetësi si deti,
në furtunë si rufe,
një burrë që mbetet gjallë në kujtes përjet.
Në bulevardet e Tiranës hapat e tingëllojnë.

Në zërat e brezave fjalët e tua jetojnë Fatos Nano flamur që s'er rrëzoj.
As kohë,
as pluhuri,
as vitet që kalojnë.
O Fatos Nano,
legjendë në kujtes.
Nuk ka vdekje për atë që bëri besë.
Lamtum mirë,
po në zemra je drit e vërtetë.

Lider i mendjes,
i shpirtit,
i kombit për o fatos nano.