Në fushë zbresin djem,
zemra flak,
shpirti hekur,
Shqipëri e Kosovë,
dytë bashkë si mur i pjekur,
dy shqiponja hapin krahët,
qiellin e presim më thonë.
Kur çohen bashkë në sulm frika fyt armiqve thonjnë topi ndizet loja merr zjarr,
stadiami i shpërthen dritë këndrokojnë si lahutat që i flet një kombi të ritë.
Kuq e zi bubullën çdo tribunë në atmosferë.
Kudo dëgjon betimin tonë.
Kjo tokë nuk shket,
nuk fshihet kurrë prej.
Kush mirë me qenë shqiptar kur zemra rre fortë nuk ka të ndalë dy shtete,
një gjak real jemi legjendë,
jemi idealë në botëror s'jemi mysafirë.
Jemi zjarr që asgjë s'e shuan.
Shqipëri e Kosovë bashkë.
Kur rrokullisën dynjanë e tronditin,
e trazojnë e tunduan.
Kosova vjen prej Dardanisë si rrufe që pret në mes.
Me shpirt trimi që nuk trembet,
me zemër qeliku,
që s'e shtyp dot asnjë pres.
Shqipëria çon stuhin nga Adriatiku vjen si vol.
Qysh në shekull je mësu me luftu,
jo me kërku hije e ngjalë.
Ylbër fitore e ngrihet në krah të flamurit tonë të vjetër.
E historia vetë na shkruan.
Ky komb nuk shtypet,
nuk tretet kurrë në letër.
Kur bashkohemi të dy bëhet mal e bëhet mur edhe bota për një çast kujton se po dridhet tokë e purë.
O sa mirë me qenë një shqiptar kur shqipon në qiell fluturojnë kur zemrat tona antiman si daut epokave trokojnë në botërorë nuk jemi hije jemi thym që ngrihet drejtë jemi gjaku i arbrit lashtë jemi rrën që si shkulin kur me lehtë si je me lehtë E ej ej kur vjen momenti me dalë përpara liga dridhet porta qahet toka merr zjara kush na nënvlerëson s'di ku se shqiponja kur çon kokën nuk ka frikë nga asnjë s'ka jemi shpatë e nderit jemi besë e tokës,
jemi zë i maleve që s'u thyen nën thonjt e kohë se kur luan shqiponja nuk ka kthim Nuk ka harim.
Është derë që të trashëgohet nga gjaku.
Jo thjesht një emocion.
Sheshin tim kjo lojë s'është veç futboll,
është flamur,
është identitet,
është historia jonë që shkruhet me vullnet e me mentalitet.
Le t'u tregojmë botës kush jemi me shpirt e pa fjalë të tepër.
Se kur zbresim në fushë të gjithë e dinë.
Ky kom i ul kurr shpatullat për askën në letër.
M dy shtete,
një gjak,
një komb që s'di me u përul.
Shqipëri e Kosovë,
kjo krenari nuk shuhet kurrë.
Kuqësi në zemër,
në gjak,
në shpirt të purë.
Shkruajeni mirë në botëror,
shqiptarët vijnë me shpërthimur më mur