Ne mes zotash rrije e heshtur
nga larg rrezatoje hyjni
diell e jete m'dhuroje
kur qiejt m'beheshin gri

Une ndijesha i vogel
I myllur nga bukuria e saje
ishe princeshe qe rri mes zotash
apo sirene qe erdhe me vale...

Uli koken dhe kujtoj
epshet n kozmos kur shfrenonim
hena t'ngrohte trupin
dielli mengjesor t'dashuronte si une.

Magjite e botes tani
i dorezohen buzeve tua
une i shikoj nga larg sikur siluete
e kuptoj se nuk i shijoj me...
U a mbaj mend shijen si prek.

Ti ike me eren
me ngjyren e gjetheve t'diteve t'para vjeshtes.
ike me dallget e detit n'shtatorin e hershem
bashke me zotat tej reve...
me mua e jeten.