Gruas,si dallgës në det, shumë s'duhet ti besosh. Herë të mban përpjetë dhe herë të fundos!

Të shumta qenë gratë, që një poet vargje iu thurri nëpër shkrime...! Njoha vec një grua në jetë- Nënën time!

S'i jam përkulur hasmit, Krenar,kam ecur drejt! Por përpara fatit, Duart ngrita përpjetë!

Në mend, më vijnë shumë gjëra nga kohë të largëta shumë... Kanë perënduar të tëra. Po perëndoj edhe unë...

Përmbys po më gjetën, sipër shtratit fajtorin, do e kërkojnë kot. S'kam pasur armik tjetër, përvec fatit. Edhe pse të liq njoha plot!

{{ quote.lyrics }}