Thërrasin gjurmët e një moti tjeter
Pështirësi e udhëve gë përdhosen ngahera
Nga kērma zogjsh tzinj që tregojnë shtegun

Kërma zogjsh t'zinj tregojnë shtegun e t'parëve hyjni
Që e skalitën me gjak e hekur, ketë etni

Nga trualli i Enjit, një hyu të qëmotit
Ai farkëton kohën e befas percëllon stuhinë

Sokëllin mbi gërxhe, e ngjiz pjellën e kërdisë
Peshtyn tështima flame e jashtqitje zifti lemeri
I děbuar mbi të tjerë vatane të paditura, i harruar perherë e
pērgjithmonë
I drobitur nëpër kohëra të tjera, vullkan i ngrirë buluron

Ky vigan dimri vjell mbi shkrepa t'motit
E hidhërimin e derdh zjarr ujëvarë
Frikën përvëlimë gjësë ja kaplon
Zjarrin psherëtimë luginave ja vershon

Një këngë bariu jehon në fundin e kēsaj rrepire
Lundron prej gjakut t'atyre që nuk janë me
Gjurmët e tij zbehen e vijnë me poemat e hershme
Si gjëmim baruti, rrahjet e çekaneve jehojne

Ky vigan dimri vjell mbi shkrepa t'motit
E hidherimin e derdh zjarr ujevare
Frikën pērvēlimë gjësë ja kaplon
E zjarri psherëtin, luginave ja vërshon