Malet kur gjemun e jej kushtrimini.
Një trim i Drenicës niset nga mërgimi te nëna shqipni veç në do të rri.
Erën e baratit hoxhan jam tu e n komandant lulin malet uj marsh gjakun e dy dajve ku s'kam me harru në luftë fyt për fyt mbeteja u rrita shtigje vet liri Si shkal nga mërgimi erdha te kulla plotrima je si në shtëpinë të dulëzim Morina trimi hallaqit shkrepat daginit kurrë nuk ju n shkelëzen haradinit ku del plakë e kuqe ku del ty zi aty lul moina lufton për shqipri Baball sh prej lep,
kalugj Baranit.
Unë shka mir i shkretë për lirit vatanit për djemt e Gjakovës.
e ngrit kur hyn në beteja bëhen si qelik shkoja javlanicë e deri në pej ku është lulina fiton çdo betejë trimati bën gati për pois i dalë zot Kosovës,
nder me i bë Shqipnisë.
Për shokët dëshmorë dhimbje të madhe ka.
Trupin do të armikut kurrë nuk ja la.
Që sa këngurbet familjen pa e pa.
Tash e disa vjet jam në luftë me shka rrezja e pranverës erdhi mbi Kosovë.
Më në fund nënë e babë do t'i përqafoj,
por një ditë të dimrit zemrat na i ka ngrit.
Vdekja na e mori,
lunin në liri.
Zemrat na janë thyer,
por mbet krenaria.
Lavdi Lul Morina po thotë krejt shqipria.
Zemrat janë thyer,
por me krenaria Lavdi Lul Marina po thotë krejt Shqipriia.