Kur u ndava unë nga klasa shokë e shoqe më kanë përcjellë edhe malli shumë më mori,
loti në sy mu tu më rrjedh përqafime mora shumë.
dhe bekime nga të gjithë se është kjo dita e fundit në këtë klasë që unë po rri.
Mësueses time shumë të dashur lot në sy po i shkojnë.
E më tha,
"Do më marrë malli që unë ty të të mësoj,
të mësoj shkronjat tona të arta,
ato fjalë të gjuhës shqipe që na i lë neve të parët e ato kurrë mos të veniten.
" Më kujtohet dita e parë me qër fletore plotë.
Gjyshi duke ma mbaj dorën,
zemra më rrihte mua fort.
Frika e ëmbël para derës,
buzëqeshja e mësueses së parë,
më erdhi ajo pranë meje.
Kur unë isha duke qarë,
e madh zgjati ajo dorën,
më dhuroi një fletore.
Tani mbaj atë fletore si kujtim të fëmijërisë.
Kur me shokët dorë për dore bashku jetën kemi nis.
E tani unë në gjuhën shqipe as në klasë as shkollë s'e kam.
As në festa e di të lindjes shqip nuk flas,
por shqiptar jam.
U largova unë nga klasa me lotë në sy e mallën gjim.
Se harroj kur atë ditë kur u nisa përkim.
Lamtu mirë klosa ime.
Po ju them me dëshpëm se ju shumë do më mungoni.
Se më sollët veç gëzim se më soli harmoni edhe ditë të bukura plot.
Edhe unë shumë ju dua s'ju ndërroj me asnjë në botë.