Kur ti shkove nuk me the lamtumir’,
ktheve koken me le vetem ne erresir’,
kur ti shkove le zemren time,
i harrove ditet plot’ gezime.

Si munde te jesh’ nje egersir’,
te me lesh’ ne ket’ vend pa meshir’,
te coptohem e vetem gjithnje,
ne ket’ bot’ te eger, e ne ket’ bot’ te ftoht’.

Ti shkove, me le te vetem,
te roberuar, derisa te çmendem.
Dhe kur dua t’i thyej k’ta zingjir’,
lajmerohesh ti dhe prap me kthen’ n’err’sir’.

Largohu, largohu,
pran’ teje s’mund t’jetoj’,
bukuria jote mua me frikson,
largohu, largohu,
me nuk mund t’jetoj’,
zemra jote sot mua me lendoj’.