Sa her’ qe me bie ne mend,
Pej’ o i buk’ri vend,
kutjimet ti mu’ mi ngjall’,
te ti un’ kthehem me mall’,
e ti si gjyshja qe pret,
pa durim nipin e vet’,
amel e th’rret emrin tim,
Pej’, o qyteti im,
Pej’, o qyteti,
Pej’, o qyteti im.

Ashtu si ishe dikur,
si gur’ i çmushem i rrall’,
je edhe sot si piktur’,
e bukur si ne perrall’,
parqet sa her’ i kujtoj’,
femijun ne mua e zgjojn’,
sa her’ nga gryka shikoj’,
lotet ne sy me pikojn’,
lotet ne sy me pikojn’,
lotet ne sy me pikojn’.

Si dallendysha folen’,
ty t’kam un t’vetmin strehim,
prehjen tek ti un’ e gjej,
si ne gezim e ne pik’llim,
frym’zim im i pashtjerr’t,
do t’jesh ti deri n’amshim,
ty te kendoj’ dhe ket’ her’,
Pej’, ti je shpirti im,
Pej’, ti je shpirti im,
Pej’, ti je shpirti im,
Pej’, ti je shpirti im.