Kishim qenë të lumtur
E se kisha ditë
Derisa lajmi i hidhur më erdhi krejt pa pritë
Ajo fjalë e randë në vesh më ka mbet
Njeriu më i dashur paska ndërruar jetë
Ah lajmin e hidhur që mora për ty
Mu duk edhe bota at dit mprapsht u kthy
Nga dashnia e madhe
Friken ta kam pas
Se do tê vjen kjo ditë
E ty mos met pas
Oh sa randë qenka
Pa ty me jetu
Mos me mujt dhe njëherë met përqafu
Tash e jetoj jetën
Se duhet me jetu
Kujtimet me ty spo muj me i harru
Buka nuk ka shije
Lulet nuk kanë erë
Spo më qetësohet shpirti as dimër as verë
Në vendin e fundit
Ku kam nejt me ty
Me kthehet koka vet
E të kerkoj me sy
Se ty tkam dasht fort
Kam pas lidhë marak
Ah qysh s’na la zoti me u knaq edhe pak
Veç nje shprese e fundit
Mua po me mban
Të iku nga kjo bote e ty të vi pranë
Fotografise tande
Per çdo ditë i flase
Here me lote ne sy here me buze ne gaz
Por ti gjithmone njejt
As çehre nuk lun
Qysh sma kupton zemren
Qe aq shume po vune
Per cdo nate ne ander
Si t’i mbylli syte
Me del ftyra jote
Me vjen zanii yt
Flas me ty e knaqem
Sikur me kane gjall
Po kur po mdel gjumi zemren po ma kall
Ah po digjka shpirti
E spaska çka ban
kush e ka provu veç ai me beson
Dy data per ty spo muj me i harru
Njeren kur ti linde tjetren kur ke shku
Per ditëlindjen tënde forcen ku ta marr
Lulet e urimit
Ti sjell per mbi varr
Runi njerezit e shpirtit
Sa i keni prane vetes
Rrini bashk e knaqnu
Çdo minute te jetes
Tmos tju mashtroj jeta
Tmos tju mashtroj bota
Se pa njerezit e shpirtit tjerat jane te kota
Po knaqnu me ato
Qe zoti ju ka dhane
Se mund tvi nje dite ta provoni fatin tonë.