Bijë e bija nëpër botë,
të lë pa mend,
të lë pa kokë,
të djeg malli pa me i pa dëshirë për të gjallë meu nda,
të qahet zemra prej trishtimit nga plaga e vjetër e mërgimit,
mall për djalin,
mall për vajzën,
mall për nipin,
mall për vëllain,
mall për gjuhën e baballarëve,
mall për varret e të parëve,
mall vendlindjen e atdheut.
S'të tret dheu në vend të huaj,
as me vite,
as me shekuj pa u kthyer në vendin ku je gjetur.
Pranverat kalojnë,
zemrën e djeg malli,
jam mërzit për nënën,
po thotë gurbeqari,
ai gurbet i shkret.
Më ka bë me vuajt gajretin që kisha m s'b mu me

V Rezike s'bajtojte me fatin ore dakik nëna e kqyrke
sai përcolit te dera më tha rrugën m o birë ky gurbeti zemrën po
Pranver kaloj,
zemrën e djeg malli.
Jam mërzit për nënën po thotë gurbeqari.
Ai gurbet i shkretë më ka bërë me kujt gajretim që kisha muj me rut pranver kaloj zemrën e ndjeg malli jam mërzit për nënën po thotë kurbe beqari ai gurbet i shkret Më ka bë me kujt ngain që kisha muj me ru

Që sa vjet në gurbe oj nënë më shkoj të rri.
Askush nuk po të pyetka vëllai mërzit.

Si vjet i thashë nës,
kur beçari vjen,
ajo pret te dera,
pret me dertin tim.
Pranverat kalojnë,
zemrën e djeg malli.
Jam mërzit për nënën po thotë gurbeqari,
ai gurbet i shkretë më ka bë me kujt gajretin që kisha m b mu ranëve të kalojnë,
zemrën e djeg malli jam mërzit për nënë.
Po thotë gurbeqari,
ai gurbet i shkretë më ka bë me huajretin që kisha muj me ruaj