Vetmia më flet nesh ti më thotë s'je vetëm ti,
por zemra ime dridhet se gjend dritën këtë natë pa ty.
Hapat e mi në rrugë mbasë kërkoj një nxë që s'vjem e ndjej si mban for brenda dhe të mia po më djeg.
Dhoma bosh thërret,
murët më kthejnë kujtimet fotografit flasin,
po shpin si duart e tua dikur arrij bez koha s'ekziston më.
E çdo hap që hedh vetë më rikthen aty ku humba unë.
Vetëm më flet nesh dje.
Më thotë më sot të rri,
por unë kërkoj një rrugë që shon larg saj,
por s'e gjej dot tani.
Nëse një ditë më dëgjon,
zemra jote më thërre.
Do të lë pas vetmi derisa të vish tek unë përsëri.
Shiu troket e xhamit si të doj të hyje brenda.
Si të di se ç'mbaj unë sa plak zemra nën këmbishe.
Ndoshta nesër ngrihem,
ndoshta gjej pak dritë,
por sonte jam me vetmin ajo s'ë vend për tjetër njerë.
Vetëm më flet heshtje,
më thotë jam vetëm soti.
Por unë kërkoj një rrugë që çon larg kësaj,
por s'e gjej dot tani.
Nëse një ditë më dëgjonte,
zemra jote më thërret.
Do e lë pas vetmi derisa të vish tek unë përsëri.