Të kërkoj,
të kërkoj e nuk të gjej,
në çdo vend ku këmba shkel,
ti askund, askund nuk je.
Të kërkoj,
si i çmendur të kërkoj,
nëpër botën që s'mbaron,
sa dhe fryma më ndalon.

Pse?
pse më torturon?
K’të natë.
Pse?
thonë unë jam njeri,
pa fat.

Ti,
dhe njëher po të kthehesh ti,
ja ku jam.
Dhe njëher të më duash prap
ja ku jam.
Dhe njëher ti të jesh e imja,
ja ku jam
Parajsën të ta fal.

Dhe njëher të të mbajë në duar,
ja ku jam.
Dhe njëher të më bësh të vuaj,
ja ku jam.
Dhe njëher të më vrasësh mua,
ja ku jam.
Dhe vdekja le t’më marr.

Më mungon,
zërin tënd nuk e dëgjoj.
Një mesazh në telefon,
shpirti im sa më mungon.
Më mungon,
prekja jote më mungon,
trupi yt kur drithëron
dhe një puthje që s’mbaron

Pres,
pres të më vish,
k’të natë
Pres,
çdo njeri e ka,
një fat.

Ti,
dhe njëher po të kthehesh ti,
ja ku jam.
Dhe njëher të më duash prap
ja ku jam.
Dhe njëher ti të jesh e imja,
ja ku jam,
parajsën të ta fal.
Dhe njëher të të mbajë në duar,
ja ku jam.
Dhe njëher të më bësh të vuaj,
ja ku jam.
Dhe njëher të më vrasësh mua,
ja ku jam.
Dhe vdekja le t’më marr.