U mundova të mos lëndoj njeri kurrë,
edhe pse të shumtë dhimbje më dhënë,
e brenda hekurave u bëra më burrë.
Oh moj nënë,
vetëm ti më prisje jashtë.

Në moshë të vogël kur dola në jetë
pa u pjekur si fëmijë me halle e
Lotonin sytë nga dhimbja mbi supe
dhe fjalët e çdokujt lufto bëhu U
mundova mos lëndoje kurrë dhe pse
të shumti dhimbje më dha me
brenda Brenda hekrave u bëra në burrë.

Vetëm nëna më përiste jba

E fillova
këtë rrugë nëpër baltë me
që mbar shumë.
Më mbante gjallë një zë i vetëm.

Kujdes mor birë më tha.
Të dua shumë.

U mundova mos lëndoj kurrë.
Them se të shumti
imeje më dha.
Dhe
brenda hekrave u bëra më burrë.

Vetëm nëna më përte jashtë.

Vazhdova
të luftoj siç më mësu
për të tjerët ne
punonim shumë ata me
kollare nëpër kolltuqe
atyre që drejtojnë nga vendi
në përzuar.
U mundova
mos lëndoj kurrë dhe pse të shumti
ditëje më dha dhe brenda
hekrave u bëra në burë.

Ah moj nënë ti mo