Ndodh shpesh te jesh i deshpruar,
dhe shpesh te heshtesh tek nje got’,
t’i flasesh gotes neper duar,
sa pak te mira ka kjo bot’,
dhe syt’ e tu t’i ulesh posht’,
sikur kerkon nje tjeter bot’,
atje ne fundin e rakis’.

Nje bot’ tjeter, nje bot’ tjeter,
nje bot’ tjeter, nje bot’.

Kerkon, kerkon, me syt’ e tretur,
ne goten plot’, ku ndrit’ nje val’,
kujton se bota, esht’ e fshehur,
dhe pret se ndoshta do te dal’.