Pse po na mundon,
me shekuj t’ton’,
ky mjerim edhe sot,
sundon, askush s’po e don.

Ai lot femiu qe loton,
diku po renkon,
vetem lot i tij,
at cop’ te that’,
po e ngushllon.

Aaa pe ndjen o korb i zi,
pse merr me vete,
at femij?
Aaa pe ndjen o fatzi,
pse merr me vete,
at femij’?

Ai don buk’, drit’,
dhe kaftorri,
ngrihet,
askush s’po e e sheh.

Ajo esht’ shtrir’,
dhe esht’ mpir’,
as nen’ e vet s’po e njeh.

Ai vjen, po ju,
me endrrat t’juje,
ai ka uri,
dhe ai endrron,
buken e gojes.

Aaa pe ndjen o korb i zi,
pse merr me vete,
at femij?
Aaa pe ndjen o fatzi,
pse merr me vete,
at femij’?