Pse po na mundon,
me shekuj të tanë
ky mjerim edhe sot,
sundon, askush s’po e don.

Ai lot fëmiu që loton,
diku po rënkon,
vetëm lot i tij,
at sofër’ të that’,
po e ngushllon.

Aaa pse e ndjek o korb i zi,
pse e merr me vete,
at femij?
Aaa pse ndjek oj varfri
pse e merr me vete,
at femij’?

Ai don buk’, dridhet
dhe ka ftohtë
ngrihet,
askush s’po e e sheh.

Ai është’ shtrir’,
dhe është mpirë
as nen’ e vet s’po e njeh.

Ai flen por jo
me endrrat tlojës
ai ka uri,
dhe ai endrron,
buken e gojes.

Aaa pse e ndjek o korb i zi,
pse merr me vete,
at femij?
Aaa pse e ndjek oj varfëri
pse e merr me vete,
at femij’?