U rritëm bashkë.
Dashurinë e parë e mësova nga ti nga unë.
U martuam të rinjrat kishin të më 10 vjet lumturi.
Ose unë kështu mendova pastaj më zemrën më le shëpinë me një tjetër.
Jo,
unë gabime bëra,
po kur s'të tradhëtova,
ti më shife në sy e më thoje përgjithmonë bashkë,
por natën dil fshehurazi me një tjetër në krah.
Më le mua në shtëpi me fëmijët që flenë të qetë.
Tani dhe me fala buzëqesh para pasqyrës,
por brenda digem çdo ditë luaj rolin e të lumturit.
Në punë s'po ja dal kokën ma ke mbushur me dyshim.
Çdo telefonat që vjen mendoj mos është ai prapë.
Ëndërrat më vijnë të zeza.
Ti më lë sërish në errësirë.
Dua të bërtasik larg,
po zëri më ngec në fyt.
Frikë të tregoj lajmin e mirë,
frikë të tregoj të keqen se ti çdo gjë kthen në grindje,
në luftë të përditshme.
Unë jam burgu i dashurisë që më mbyt ngadalë.
Ti je ajo që ishe.
Po unë s'mund të largohem dot.
Këtu natë lutem që të ndryshoj diçka.
Por zemra më thotë jo s'ka shpresë më.
Dua të iki,
dua të qëndroj.
E urrej këtë ndjenjë që më ha brenda meje.
O se kam lehtë,
o se kam lehtë,
jo se kam lehtë të hargo nga ti o.
O se kam lehtë,
se kam lehtë edhe të jem afër me ty.
Jo jo,
fëmijët na shozëqeshin,
s'dinë çfarë ndodh pas dere.
Unë luaj babain perfekti luan gruan e përsosur.
Por në heshtje vritemi fjalës si tika në shtëpinë.
Çdo ditë pretendoj se jam mirë,
po zemra më fish këngë.
Më duket sikur ti je arsyeja pse s'po ja dal në jetë.
Suksesi më ikën se mendja më është të çast.
Dua të vëmja dua të ndahem sot.
Po s'kam zemër,
kam frikë nga gjithçka që lidhet me ty.
Më vjen të bërtesh të lartë.
Largohu.
Je ajo që ishe.
Po ndalem sepse fëmijët,
sepse vitet,
sepse unë.
Çdo natë lutem që të ndryshoj diçka,
por zemra më thotë kjo s'ka shpresë më.
Dua të iki,
dua të qëndroj.
E urrej këtë ndjenjë që më ha brenda meje.
O se kam lehtë,
o se kam lehtë,
jo se kam lehtë të largohem nga ti,
o se kam lehtë,
se kam lehtë edhe të jem afër me ty.
Jo jo se kam le të largohem nga ti o.
me ty.
Jo jo.
O se kam le të largoh nga ti o.
Të afër ty jo jo.