Erdhi një flutur në dhomën time të gjumit,
dhe më kujtoi të parët e mi, në kokë m’u ngulit,
e si në andrralla dhe në fusha me ngjyra, m’u më jeta bardhë,
e lyer me bojë, e ngjyer me mallëngjim, me bar e freski të pafundme.

Flutura veç fluturoi, ndër atë dhomë të vogël dhe më qëndronte mua pranë,
e vinte shpesh te unë, e ikte po përsëri, ajo flutur, njerëzit e parë,
e ndërmen’dtë e mia më erdhi një mendim, fluturimthi ashtu e rrezëllyer, se
fuqinë të madhe jo nuk e kam, por të lehtë, e të bukur, porsi një flutur.