Kallëzu e mësu mua me vetminë se veç ti ma ke mësuar dashninë shp lumturin o zemin oj zemërin kallzo mësu mua me vetminë se veç ti ma ke mësu tashnë është me një lumturim kallëzo me mësu me vetminë se veç ti ma ke mësu dashninë veç me ty një lumturinë o zemrën o zemrnin kallz mësu me vetminë se veç ti ma ke mësu dashninë veç me ty një lumturinë ty jam plak e duart e tua gocë me ty jam i ngratë edhe nëse jam nalas nganjëherë jam tu plas që s'mundna me u pa kijë e vetme që po ma ndri këtë natë ma plot rrëafila shpirti i bardhë si vanilla kur jam dashuruar me ty unë e kam kuptuar ç ë dashnia kuptojnë ndjenjat e mia për mua je lumturia ka Nganjëherë e fol mërzia,
nganjëherë e folia,
po numrin nuk ta fshij me shpresë që ke me ardhë.
Fytyra jote e diell shkëlqen fustanin e bardhë.
Oj zemër mos ta nin ti je b për mua jam b për ty o zemra po më se urën që e kena kërkush s'mundet me na thy kallëzo meu me vetminë se veç ti ma ke mësu dashninë n me ty një lumturinë o zemra m ninë oj zemra m ninë kallzo me mësu me vet fëminë se veç ti ma ke mësu dashninë veç me ty një lumturinë o zemra mn oj zemra Kallëzo nëër po më sheh.
A po të mungoj edhe sot si dje zemra më dhembilin moment.
Sa shumë jeni dash,
sa shumë kena nj po du me u pa na katër sytu për ty.
Po du me u pa na katër sy veç unë me ty,
veç unë me ty.
Se du me të pas prapë asnjë ç në botë.
Jo nuk e shumë kjo të mall që për ty unë e kam.
Besoj se më beson unë të pres veç a don ti veç thirrm në telefon.
Sa më shumë po m afron,
q më shumë po më largon.
S'kam ndryshu që person qysh ke njoft unë jam çar do nje unë ta them.
Po më mirë lojna kohë tavolina.
me kujtimet ja çu fundin gotës,
kallëzo me mësu me vetminë se veç ti ma ke mësu dashninë n me ty një lumturinë o zemra m nin oj zemra m ninë kallzo me mësu me vet fëmijë se veç ti ma ke mësu dashninë veç me ty një lumturinë o zemra mnin oj zemër mnin o zemra mirë o zemra mir o zemër