Strofa 1.
Zilja bie në mëngjes,
me tinguj pa pushim.
Sa inat e mora sot,
se ëndrrën ty ta prish.

Veshët unë i mbyll me duar,
sytë fort i mbyll,
por ç’e do që ëndrra iku
fluturim, fluturim, fluturim.

Këngës ia nis dhe mami,
“Dora se jemi vonë!”
Kthehem në anën tjetër,
që ëndrra të vazhdojë.

Sapo troket mëngjesi,
ëndrrat mbarojnë në çast,
veten e shohim të rritur
doktorë dhe astronautë.
Refreni:
Treten ëndrrat si një re e bardhë

5

ngjiten lart në qiell,
fluturojnë e jo, s’i prekim dot
buzëqeshjen lënë tek ne.

Strofa 2.

Sa gëzim kur mbi qerpikë
një ëndërr t’bukur mbaj,
mjeke sot u bëra unë,
por vetëm për një natë.

Veshët unë i mbyll me duar,
sytë fort i mbyll,
por ç’e do që ëndrra iku
fluturim, fluturim, fluturim.

Këngës ia nis dhe mami:
“Dora se jemi vonë!”
Kthehem në anën tjetër,
që ëndrra të vazhdojë.

Sapo troket mëngjesi,
ëndrrat mbarojnë në çast,
veten e shohim të rritur
doktorë dhe astronautë.

Refreni:
Treten ëndrrat si një re e bardhë
ngjiten lart në qiell,
fluturojnë e jo, s’i prekim dot
buzëqeshjen lënë tek ne.