Unë jam udhëtar i verbër, jetoj jetën time pa kuptim E pres trenin e fundit, ndoshta ndonjë herë do të ketë kthim Largohu, mos më mundo, jeto jetën tënde siç di ti Dhe kurrë mos harro se jeta është ironi. Largohu, mos më mundo, jeto jetën tënde siç di ti Dhe kurrë mos harro se jeta është ironi.
