O haj me det o po bano krejt vendi për një djalë o nga Kelmeni për një djalë oh bre o kelëmeni o lindit oren nga prizeni Oh lindrit mor nga Prizreni,
emri i tij o Aziz o kelmeni qysh kem thënë e kem n demonrata na u përzi dhë për dhë me mili oë Në për gjah kërkoj li ishte i vogël loth ianë gjakun e shokëve kur ja pa bi fitoi për flamur gjak o si lulkuqet nisë soak n ti bani me zemër moj Kosovë më i shtrenjti emër ah moj tokë të parve të mi.
Kam me qit një fushë për ty o e th krajlit kam jasht kur e ke dreqin brenda asnjëherë nuk kënaqet zemra veç një gjan shpirt na ka mbet çka ka rrjedhur me të përjet brez m brezi mot moti O gjak i pastër i Kastriotit,
dy tre vjet u sjell pa punë,
erdhi një ditë nga shtëpia i shkuran,
një flet thirrje letër rë si ushtar ahzi shkon.
Diku larg në zemër Serbisë o nisi jetën e ushtrisë si njeri dorës dytë,
më shumë rregulla na i kanë lyp.
Më shumë rregulla,
më shumë punë.
Më pak e buke,
më pak gjunë,
më pak drejta dhe liri.
Oh po si shqiptari në Serbi e një ditë e humb durimin nuk duroj na u prek ahz na u prek djalin se të rë kur ja sha more bab nënë o kry shqiptarëve anën mbanë U ka hedh si zot Petriti pushkën e rojës ja grabiti.
13 pluma e gohoditi.
Mos vërtit qenkovi biri i shkinës.
O shko s'ka zakon burri me sha dhe në hyshtin shtat la o plumi mor ka me të vra të vrai i tokës,
deri i nënës deri i mothrës.
Mos me raë unë dorën tuaj o një plum vetit po ja ruaj o pak ma vdek po li me gojë lamtu mirë o ti moj Kosovë Ah moj tokë o e parve të mi e kam qet o një fushë për ty e th krlit o bre ja kam shti amanet o moj motrra ime.
Mos vajto o në ligjim mosto o si qyq janë gure jam m shqipe oh me flamure.
Ti moj nënë o mos u mërzite.
Djali yt.
Jo breka ka rrite se shqiptari o e ka zakone.
Aj vjet o vetë nuk shkon veç një gjë.
Moj n,
ma bën hallallle si nuk derdha o në shtëpi gjall po të dikush e këkise flamurtar dasmat rinisë Hej në zemër tokës,
o për shqiptarisë anjohej e