Ndodh në jetë që papritur një njeri
të bëhet kaq i shtrenjtë
dhe portreti i tij i çiltër
në çdo hap të ndjek ngado në ditë e netë

Jo jo un kurrë se harroj
me shikimet që më fali dhe çdo fjalë të ngrohtë
sytë e qeshur të atij djali
që mes jush nga zemra vjen e më uron

Shpesh e kërkoj nëper rrugët e atdheut
ku me këngë unë shkoj
nuk e di se çmë rrëmbeu
dhe kërkoj që kënga ime në cdo notë

refren ta ketë pergjithmonë nëpër rrugët e atdheut
ku me këngë unë shkoj
nuk e di se çmë rrëmbeu
dhe kërkoj që kënga ime të jetojë

Dhe pra tani mes jush po shikoj
ne mijëra njerëz sytë e tij unë ti dalloj
dhe vjen ai një fjalë do më thotë
kjo kënga jonë refren do mbetet përgjithmonë