AUTOBIOGRAFI:
Ermelinda Lajçaj është nji këngtare, nji fëmën modeste. Mbi t'gjitha i don Familjen, Këngën, Popullin dhe Vëndlindjen e saj. Zëmërgjansia, drejtsia, bujaria, përkrahja dhe dashuria ndaj njerzve e pasunojn shpirtin e saj.

U linda n'Malsi t'Madhe (mi Shkoder), ku kalova nji pjes t'shkurt t'fminis. Si për pjesën më t'madhe të'familjeve shqiptare n'Malsi, as për ne nuk pat mshir Vala e mërgimit. Kjo Val na ne na zbarkoj n'Gjermani.
Malli dhe dashnia për vendlindje dhe vlerat e saj, çdo ditë e më teper u rrënjosën e m'percodhën si ëndërr frymzimi si dhe m'fuqizuan në t'gjith hapat e jetës.
Vetëm Mergimtari ësht n'gjendje ti kuptoj kto prigje dhe shtigje t'ksaj sfide.

Mbi t'gjitha kto, baba im e gjente rastin dhe kohën që t'na e afroj sadopak vendlindjen dhe traditat tona. T'na çlodhe ne dhe vetvehten. Për mua ai më se mire kët e bënte me tingujt e bukur t'Qitelis. Përmes tingujve t'këtij instrumenti muzikor fillova hapat e par t'këngës dhe melosit ton. Për mua kjo ishte diçka e madhe, diçka që dita ditës mu thellua n'shpirt dhe u bë pjes e jetës sime. Shpesh mu kujtoshin netët kur u mledhshin për rreth Sofrës, n'festa me miqt ku gjithni gjimonte kënga. E kujtoj me nostalgji shum t'madhe at koh.

N'Gjermani fillimisht mbas shkollës si voglushe (8 vjeçare) u aktivizova me ushtrimet e Tenisit. Kët e bëja me shum pasion dhe dëshir. Ishin t'paktat garat çi nuk i fitoja dhe që n'moshen 14 vjeçare kam luajt "Challenger tournament". Në at koh u kualifikova për garat profesionale n'Francë. Kjo ishte nji ngarkes e madhe për prindit që nuk mund ta përballonin. Për fat t'keq mu desht Reketin e Tenisit ta vari n'Gozhdën e hobit. Megjithat kjo për mua ësht nji pervoj tepër u çmuar, ku pata fatin t'notoj n'ujrat e sportit mretnor.
Kyt e vlersoj për s'tepermi si dhunti t'Zotit që m'hapi rrugën e muzikës, t'cilën e kuptova se e dua më shum sesa Tenisin.

Fillimisht kam realizaur nji balad me titull " Si për herë" kushtuar mërgimit. Qëllimi i realizimit t'ksaj kënge ishte, që t'rikujtoj t'gjith Mergimtaret çi kurr nuk e harruan vëndlindjen, por as mos ta harroj kurr besën dhe amanetin ndaj dashnis, atë amanet çi e ruajten n'zemër zemrat e tyne n'vëndlindje.

Fëmnat Shqiptare jan fëmnat më t'çmuara n'bot.
Cila femën tjera dot t'flijonte rinin e saj si femna shqiptare?
Kët e ka deshmua vet i madhi Zot për mes Nënës Tereze. Nënë Tereze ësht nji prej ktyre fëmnave.
Jam shum fatlume çi Zoti më fali gjakun e ktyne fëmnave, për mua ky ësht frymzimi që i këndoj dhe do t'i këndoj gjith jetës.

Përfunimisht kisha me u kërku ndjes t'gjith adhurusve t'muzikes sime si dhe lexuesve t'ksaj faqe çi kan shtirsi ta lexojn kët shkrim. Po kjo ësht Gjuha ime t'cillën ma msuan Baba e Nëna ktu n'mërgim, n'Gjermani. Kët gjuh ja u mesuant'parët Gjergj Kastriotit, At Gjergj Fishtës e Nënë Terezes, e kët gjuh na e msuan ata ne. Dhe e ruaj, e do ta ruaj me gjelozi. ësht Gjuha e Zotit që m'flet n'Shpirtit.

Me respek dhe dashni vllaznore!

E juaja
Ermelinda Lajçaj

---

• {{ evt.section_title }}

  {{ evt.title_feed }}

  {{ evt.subtitle_feed }}

  {{ stb }}

  ---

  📆  {{ evt.fancy_date }}