O brezni, e vetëkënaqësisë së tejskajshme
dhe e ankthit të plotë…
kam parë peshkatarët, në diell të hanë dhe pinë
i kam parë me familjet, mëshirona, o Zot
kam parë buzëqeshjet, tek syrit ju mbinë
kam dëgjuar të qeshurat e tyre, gëzimplotë.
Dhe jam nga ty, më i gëzuar
dhe ata, më të gëzuar ishin nga unë.
Notojnë peshqit, në ujra liqenesh,
të zhveshur… dhe kjo, s’ju prish punë!