Shpesh vjen koha me levizë, me i lanë krejtë
Me e lanë dikond me ta mbushë zemrën,
Ndodhë qëllon ndoifarë budalle, ta jep themrën
E ti ndodhë që keshë me të.

Ti nuk je qaq njeri i tmerrshëm edhe
Ki shume njerëz përreth që ta dojnë t’mirën,
Edhe unë jom 1 prej tyne
Po e di që ti s’ki lidhje çka i bjen kjo.

Krejt këto vende t’reja janë t‘mira
E ma merr mendja qysh ta kanë marrë mendjën,
Po kushdo që ta lypë zemrën duhet me ditë
Ku me trokitë edhe prej cilit çyp
Kurrë mos me lypë me pi.

Krejt jem’ na t’fortë edhe t’lirë
Edhe s’osht lehtë për kërkond
Me lujtë koqe me najkon,
Prapë shpresoj që kjo prezenca jote
Kurrë ma kurkujt nuk i kushton.

Kurrë s’ti kisha knu kto kangë t’kqija
T’kisha qenë pak ma i sigurt që t’dridhet mjekrra,
Po shtratin e ki t’shtrejtë
E gjithmonë diqysh ia mrrinë
Me flejtë rahat.

Hera e vetme kur njimend t'kom besu
Osht kur ki thanë që thjeshtë s’ta ndinë qaq shumë,
Nuk m'besohet që ma vonë
Edhe n’qat send m’ki shti me dyshu.

Sigurisht kjo ka t’baj ma shumë me mu
Se që flet për teket tua,
Po unë nuk jom budallë
Edhe e di sa mirë ti din
Me e ba me u dokë qashtu.

Krejt kto rrugë që pikin mjaltë për ty,
O, mjaltë n'teh t'thikës vjen gjithmonë ma shijshëm
Për krejtë, edhe për mu,
O, mjaltë n'teh t'thikës vjen gjithmonë ma shijsheëm
Për krejtë, edhe mu,
O mjaltë n'teh t'thikës vjen gjithmonë ma shijshëm
Për mu.