Lis i vetmuar maje bjeshke
Sfidove furtunat e udhëve alpike
S’të thyen as motet pa arbitër
Që ranë pamëshirshëm mbi ty
E gjethet e fjalës tënde
S’i zbehën as vjeshtat e dekadave larg

Mbi këngët e tua mallit
Ranë rrufetë e tmerrshme të shekullit
Shkarkuan pamëshirshëm
Mbi muzat e mendimit të fjalës
Po fjala s’t’u ndalë se s’t’u ndalë
Në vargjet për jetën

Ti mbete se mbete
Zëri i pathyeshëm mes furtune
Në ballë e në fund të kolonës
Mbolle ajkën e dashurisë për Atdheun
Ndaj të ka hije fjala
E qëndresës edhe në furtuna