Hej në janar 68 reshit mali i jushit s'din hall vetit shkret rrufeja gjeman moti stui si vet zoti mbushet toka plot me ujë tuja shem kullat gjithkujt të braktisur dhe prej shtetit tuaj pa vdekjen para vet Slen kam zoti pa dërman marash marku çohet në këmbë nënës lule babës Mar ju ka ly atë ditë hallall ka hyp në lundër bashkë me shokë rroku e palan gjoks si dragj përmes stuhisë duë me pshtu jetën robnis Iran vendit anë për anë në mes natën pa hanë i kanë mështu gjë e robi.
E janë nis me u kthye për shtëpi.
S'paska qenë rruga më gjatë,
paska qenë fat i pafat.
Mos me u kthy në shtëpi për jetë,
përm dallgë paska ngu jetë.
i madh e i vogël paskan dalë me i lyp trimat zot ku janë kanë marrëmën gra e fëmijë është një vaj në shtat malësi Ai mush vjet,
marash marku ka ndërrue jetë.
Rroku e pali vëllazën bash me të plas zemrën gurë me pas.
Mëra njerëz janë bashkue nënë e babë me i forcue ballë gjynah me ja çue varrit tre djem tris si shqipe e malit pranë gjoka e mark lohja Për nënë kam ju dridhej toka me nalë vajin paskan thënë s'jan për lot janë për kë Dhe këta të trima me pështu jetë.
Se kuryen jetën e vet janë heroje,
do të kujtohen.
Sa të jen jeta kurrë s'arrohen.
I kuton Malës e Shkodra.
prej Tiranë krejt Kosova se këta trima legjendarë hej kanë dhënë jetën jetë me dhënë e