O sa ta ketë o diellin o flamur o nënë mirdita o squuhet kurrë

U shtin pasha mollës ku i ka kullat markës qosh mir ditës maton bokës te po i del q ai ty miksollas kish lënë baba në vogëli ishte vra me osmanli nuk i lëshoi as bjeshkë as vri o me jetu e lir shqipni
U rrit Marku e u burrënue del një nuse o me kërkue.
Tre ditë ull e gjeti larg emin mripcu e patë një pllam flokun përmbi kry.
ty gërsh në shami shtoj za vallet o shtatë bajrak o ja kish fal zoti
pa mupet male në mal në faqe diellin o për nhan yje qielli kishte sytë shpaten shpati bëjhin dritë mrika e plotë si gratë e motit jashtë drit kullen mirëditorit sytë e shkru sa filxhani s'ia merr gjoksin o
xhamadani ja patë falë zoti një djalë një djalë bjond me yll në botë Po e përkund nëna në diet,
princi nënës mu bfsh mbret.
Ku vendon Marku për jetën?
I përmend burrat e vjetër.
Po i kujton gjyshin e tij o që dha jetën o për liri.
S'po eccen gjumi sulltanin me ta por me mallkanin po nënshtrova Mark Nikollën mollë t kuqe çojta mollën pa dalë drita rrethojnë pullën ngretin qadrat o me i pre ullen e kish kullaj sht të fshehtë o me pështu djalin e mos me vdek
Skuqen shpatat e u nami.
Janë mbyt çadat në gjak dushmani.
Pasha mark kun e ka vra atëherë mrikën o e ka pa.
Ja ka pa qafën e gjatë jo nuk pritet o kjo me shpat.
E ka lidh po e don për nuse oua k shamë të
kuqe e vesh mrikën si sulltana sulltanet ngjyrat rëna i parallustrafinë i lidh pash se s'di me i lidh ul pashaj S'mendoj e rrok mrika thikë në dorë deri në zemër ori ja qet o shko te marku se po të
pret dalë djali e kërkon nënën po pyet diellin po pyet hënën një mriz një lahutar Shqipon këngë këto fjalë si luftoj marku i Nikoles çi mrika nderolles ka shku fjala o kull për kullë o nënë mirdita s'het kurrë ka shku fjala o kull për kullë o nënë mirita j nuk shuhet kurrë