Ti
më mbete ëndër jete,
zjarri i ndezur në zemrën time.
Ti më mbete stuh
vjeshte në ty mbytet dhimbja ime.
Në sy të tjerë
të kam kërkuar,
por çdo shikim si hija jote pa mëshirë
më torturonte.
Me durdhimbjen ma tërmonte.
Mjerr dashnia
e mjeret e gënjej se ti do kthesh.
Unë jetoj e ti pa faj po tretesh.

Diell që flen krahët e vdekjes.
Mirë dashnia e mirë fati.
Veten
e gënjej se ti do kthesh.
Unë jetoj e ti pa faj po tretesh.

ell që fl krahët e vdekjes.

ti më mbetin mendjes.
Dim pranverë në mua
ti më mbete.
Pritme e heshtjes s'të harroj dhe
po të dua sy të tjerë të kam kërkuar,
por çdo shikim si hija jote pa mëshirë më torturonte,

me durdhimbjen ma tërmonte.
Mjerr dashnia
e mjerr fati.
Veten e gënjej se ti do kthesh.
Unë jetoj e ti pa faj po tretesh.

Diell që flen krahët e vdekjes.
Mirë dashnia e
mjer fati.
Veten e gënjej se ti do kthesh.
Unë jetoj e ti pa faj po tretesh.

që flen krahët e vdekjes.

Mirë
dashnia e mirë fati.
Veten e gënjej se ti do kthesh.
Unë jetoj e ti pa
faj po tretesh.
Diell që flen krahët e vdekjes.
Mjerr dashnia
e njerë pa.
Veten e gënjej se ti do kthesh.
Unë jetoj
e ti pa faj po tretesh.
ell që flen krahë e vdekje.